Johan Smid :

Opgegroeid in een ouderwetse wagenmakerij, de werkplaats van opa, met de geur van ijzer, de flikkering van het lassen en het geluid van de hamer op het aambeeld, laste hij als klein mannetje al van alles aan elkaar. En zo ontstond de passie voor het creëren.

Na vele omzwervingen in diverse beroepen, waarin altijd de vrijheid van denken en het creatieve proces aanwezig waren (zeiler, lichttechnicus, theaterproducent, en vlinderknipper), kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan en is deze autodidact pur sang terug bij waar het allemaal begon: ijzer.

Johans intuïtieve werkwijze geven zijn beelden een grote zeggingskracht. Hij combineert toevalligheden in vorm en materiaal tot zorgvuldig uitgewerkte composities. Bij het maken van de beelden laat Johan zich inspireren door De Nul (Schoonhoven en Hendrikse), maar ook door IJzer-poëten als Theo Niemeijer, Josuha Pennings en Richard Serra. Maar toch vooral door zijn eigen kijk op de wereld en het gebruikte materiaal.